این روفقای بی نام و نشون منوکشتن :)

خدا رو شکر که هستند دوستانی که حکم قلقلک رو دارن و گاهی گداری که از سختی کار و یا دلمشغولی های بسیار به نوشتن در این جا نمیرسم منو وادار میکنن که تکونی بخورم و دوباره مشغول نوشتن بشم.
دوست بی نام گرانقدری در مطلب قبل محبت فرموده و توصیه های ایمنی و بهداشتی به من کردند که حیفم اومد از ندادن پاسخ به این بی نام جان

اول پیغام بخونین:

دوست بسیار گرامی ام جناب آقای اسفندیار با درود فراوان:
شما نوشته ها و نظرات شخصی اتان را در باره سایت یتا اهو می نویسید. چه خوب بود اینها را با شخص آنها در میان می گذاشتید و نه در سایت که جلو چشم همگان است . و چه خوب که از پانزدهم امرداد دیگر چیزی ننوشتید و دیگر هم ننویسید. بخاطر خودتان و خودمان و .....
بسیار سپاسگزارم . پیروز باشید.

حالا جواب رو بخونین:

عزیز بی نام و نشونم....از اینکه نگران بعضی ها هستی واقع تشکر میکنم اما:

یا شما تازه با افراد سایت آشنا شدید و یا از عقبه سایت چیزی نمیدونین.
اول از همه وقتی کسی شهامت معرفی خودشو رو نداره و میترسه که پای نظر و حرفش بشینه به نظرمن اگه روزه حرف زدن بگیره خیلی بهتره چون شهامت گفتن چیزی که خیلیها ندارن و یواشکی غر زدن کار آدمهای بزدله.

دوماْ جهت تنویر افکار شما بی نام و نشان جان باید بگم که ۳ سال تموم حرفهائی رو که باید بزنم زدم ولی خدارو شکر از باب فراوانی پنبهگوش های شنوائی وجود نداشت. حالا هم خدارو شکر اینجا در حد توانم میتونم نظرات خودم رو بیان کنم ولی تا این ساعت حتی یه نصف موجود هم از توی این سایت پیدا نشده تا با دلایل منطقی و درست بخواد پاسخ نقد های منو بده و این یعنی فاجعه...

وقتی از توی ۲۰-۳۰  تا جوون حتی یه نفر هم عرضه این کاررو نداره و فقط همشون یاد گرفتن بگن: نگو...نکن....نرو...نبین......این مصلحت نیست...این درست نیست... و از این جور بلغور جات...بهتر نیست یه ثانیه به این موضوع فکر بکنید که شاید واقعا اسفندیار حرف بیخود نمیزنه؟
البته شاید گفتن این حرف هم شهامت و جربزه ای میخواد که احتمالا اونم توی اون عده جون پیدا نمیشه!!

به هرحال واسه اینکه نگی کسی مارو تحویل نگرفته و پیغام مارو ندیدن و اینا....تحویلبت گرفتم

همگی شاد باشید